Siedemdziesięciolecie »Chrześcijanina«

Kazimierz Sosulski

W życiu naszej społeczności kościelnej nadchodzi okres jubileuszy: we wrześniu br. mija siedemdziesiąt lat, od ukazania się pierwszego numeru miesięcznika »Chrześcijanin«, w przyszłym roku obchodzić będziemy 90-lecie istnienia ruchu zielonoświątkowego na ziemiach polskich oraz stulecie światowego ruchu zielonoświątkowego. Ten upływający szybko czas uświadamia nam konieczność przekazania podstawowych informacji historycznych nowemu pokoleniu czytelników, którzy dopiero od niedawna zetknęli się z czasopismem noszącym od siedemdziesięciu lat nazwę »Chrześcijanin«.

Początkowy okres

związany jest z trzema nazwiskami: Antonim Przeorskim (1873-1948), pomysłodawcą, głównym redaktorem i wydawcą, któremu w tej pracy pomagali jego przyjaciele: Wacław Żebrowski i Stefan Bortkiewicz - wszyscy trzej działający ewangelizacyjnie w Warszawie w powiązaniu z ruchem Wolnych Chrześcijan. Tuż po zakończeniu I wojny światowej A. Przeorski planował wydawanie czasopisma ewangelizacyjnego "Pax Vobis" (Pokój wam). Wydrukował nawet ulotkę z datą 25 grudnia 1919 r. zapowiadającą ukazywanie się tego miesięcznika i podającą cel, zasady, a nawet warunki prenumeraty. Do wydania tego pisma nie doszło ze względu na ówczesną sytuację polityczną w kraju, lecz już w marcu 1922 r. Przeorski i Żebrowski drukują jeden numer miesięcznika (objętość 20 stron) i nadają mu tytuł »Chrześcijanin«. Na tym jednak poprzestano. Dopiero za siedem lat, we wrześniu 1929 roku, wydano w nakładzie 2000 egzemplarzy i objętości 16 stron pierwszy numer, po którym ukazały się następne. I tę datę uważa się za początek istnienia miesięcznika »Chrześcijanin«.

W artykule wstępnym tego numeru czytamy m.in. (cytujemy z zachowaniem oryginalnej pisowni): "(...) To pisemko z pomocą Bożą poświęcamy świadectwu o Jezusie Chrystusie, jako jedynej nadziei naszej, a zarazem każdego człowieka. Na stronicach tegoż chcemy dowodzić, że w nikim innym i w niczem innym nadziei naszej pokładać nie możemy i nie powinniśmy, jeżeli nie chcemy doznać wielkiego, wiecznego zawodu. Chcemy również zachęcać wszystkich naszych czytelników do przyjęcia tej jedynej nadziei naszej, na której chcemy najzupełniej polegać i w sprawie wydawania tego świadectwa." W miesięczniku zamieszczano artykuły o tematyce biblijnej różnych autorów, redagowano stałe działy np. nauka biblijna, studium biblijne, kalendarz biblijny i inne. W 1933 roku, po wydaniu numeru 5., redaktorzy zaprzestali wydawania miesięcznika z powodu braku funduszy. Jesienią tego roku A. Przeorski wznowił wydawanie czasopisma nadając mu nowy tytuł: »Wolny Chrześcijanin«. Jednak okres II wojny światowej i okupacji spowodował zawieszenie tej działalności.

Pierwszy powojenny numer

ukazał się w czerwcu 1946 roku w zupełnie nowej sytuacji społeczno-kościelnej i politycznej. Kontynuacja wydawania »Chrześcijanina« nie była już inicjatywą jednego człowieka, lecz stała się wspólnym dziełem kilku związków ewangeliczno-baptystycznych, które powołały do życia Polski Kościół Ewangelicznych Chrześcijan Baptystów. Jako czasopismo tej wspólnoty kościelnej ukazywał się tylko do roku 1947, tj. do rozpadu tego związku wyznaniowego na Polski Kościół Chrześcijan Baptystów i Zjednoczony Kościół Ewangeliczny, który od listopada 1948 roku zaczął wydawać miesięcznik Chrześcijanin jako swój organ prasowy. We wrześniu 1950 roku ówczesne władze, pod naciskiem Służby Bezpieczeństwa, ze względów politycznych zakazały wydawania czasopism religijnych, w tym i »Chrześcijanina«. Przerwa trwała do listopada 1957 roku. Od tej pory miesięcznik ukazuje się regularnie. Do końca 1988 roku wydawany był przez Zjednoczony Kościół Ewangeliczny, a od stycznia 1989 roku przez Kościół Zielonoświątkowy, który na mocy porozumienia między czterema Kościołami powstałymi w wyniku reorganizacji ZKE, przejął czasopismo wraz całym z jego dorobkiem.

Pierwszym redaktorem naczelnym

w okresie powojennym był Zdzisław A. Repsz, kaznodzieja i zastępca przełożonego warszawskiego zboru ZKE. Pracę tę z pełnym poświęceniem wykonywał wraz ze swoją żoną Ernestyną od maja 1946 roku aż do października 1964 roku. Od listopada 1964 roku do lutego 1981 roku funkcję tę pełnił Józef Mrózek, przełożony zboru ZKE w Chorzowie, z którym współpracowało sześcioosobowe kolegium redakcyjne w składzie: Zdzisław Repsz, Mieczysław Kwiecień, Edward Czajko, Jan Tołwiński, Marian Suski i Ryszard Tomaszewski. W okresie od marca do grudnia 1981 roku kolegium w składzie E. Czajko (sekr. red), M. Kwiecień, M. Suski i R. Tomaszewski pracowało bez redaktora naczelnego. Od stycznia 1982 roku został nim Mieczysław Czajko, pastor zboru w Szczecinie, który funkcję tę pełnił do końca 1988 roku. W styczniu 1989 roku na redaktora naczelnego powołano Mieczysława Kwietnia, który pracował na tym stanowisku do końca 1989 roku. Zaznaczyć tu jednak trzeba, że już od 1964 roku główny ciężar pracy redakcyjnej spoczywał na barkach red. Mieczysława Kwietnia, ponieważ pozostali członkowie redakcji ze względu na inne obowiązki kościelne czasopismu mogli poświęcić tylko trochę czasu. W latach 1990 - 1991 redaktorem naczelnym był Edward Czajko, któremu w redagowaniu pisma pomagali redaktorzy: Waldemar Lisieski, Bożena Olechnowicz i Dariusz Pomorski. Od stycznia 1992 roku redaktorem naczelnym jest Kazimierz Sosulski.

Od dziesięciu lat

miesięcznik »Chrześcijanin« jest organem prasowym Kościoła Zielonoświątkowego. Jest więc pismem kościelnym, miesięcznikiem określonego Kościoła. Bardzo mocno rzutuje to na jego charakter: artykuły reprezentują doktrynę, naukę Kościoła Zielonoświątkowego, a także przedstawiają jego wielopłaszczyznową działalność. Prezentowane są także główne kręgi pentekostalizmu światowego - klasycznego i tego nowszego, charyzmatycznego. Przede wszystkim jednak redakcja stara się trzymać słów podtytułu »Chrześcijanina« sprzed siedemdziesięciu lat: "Świadectwo Chrystusowi Panu Zmartwychwstałemu".

Świadectwo to dociera

do 16 krajów świata. Z nakładu 3150 egz. w Polsce rozchodzi się obecnie 2893 egz., za granicę wysyłanych jest 182 egz. Od kilku lat nakład utrzymuje się na tym samym poziomie. Od 4 lipca br. pod adresem:http://www.chn.kz.pl znaleźć można w Internecie wersję elektroniczną. Rozszerza to dostęp do treści zawartych w poszczególnych numerach.

Wspominając minione siedemdziesiąt lat

patrzymy z ufnością w przyszłość. Albowiem Pan Kościoła wyrysował na swojej dłoni historię życia każdego z nas. Jemu też, jako rada programowa i redakcja, powierzamy siebie i naszą służbę. A Was, drodzy Czytelnicy, prosimy o modlitwy i współdziałanie w wydawaniu naszego wspólnego czasopisma.

Kazimierz Sosulski